عدالت هرچیزی را در جای خود خواستن است، در حالی که بخشش آن را از جای خود خارج می کند.

عدالت تدبیر عمومی (زندگی) مردم است، در حالی که بخشش گروه خاصی را شامل می شود.

نهج البلاغه-حکمت 437