این روزها هر جا که میروم این زمزمهها به گوش میرسد که: آیا به راستی نباید با آمریکا مذاکره کرد یا...؟ خب این جا راه چیست و حق چیست؟
به خداوند مراجعه میکنم و ملتمسانه میپرسم که: ای خدای بزرگ، مگر نه آنکه فرمودی: ما راه را نشان دادیم، خواه پند گیرید خواه ملال؟[۱] خب در این مرحله هم وظیفه من را برایم بازگو کن...
به قرآن مراجعه و آیات را جستجو میکنم تا وظیفهام را بیابم، ناگهان خداوند با من سخن گفت: «خداوند مهربانانه فرمود شما مؤمنان با هیچ کس سر جنگ ندارید، بلکه با همه میخواهید دوست باشید»! «هَا أَنْتُمْ أُولَاءِ تُحِبُّونَهُمْ»
دیدم دقیقا همین است، مردم ایران انقلاب کردند و فقط کلامشان این بود که میخواهیم مستقل باشیم. با کسی دشمنی نداشتیم، تازه آنزمان انرژی هسته ای هم نداشتیم اما تحریممان کردند! بر علیه ما جنگ راه انداختند! حتی هواپیمای مسافربری ما را هم زدند! این برای چندی پیش بود اما جدیدا هم از رسیدن دارو به بیماران جلوگیری کردند!
برای همین خداوند آرام گفت: «شما میخواهید دوست باشید، اما بدانید که آنها به شما علاقه ای ندارند، هرچند که شما به انبیاء و کتابهای آنها احترام قائلید»! «وَلَا یحِبُّونَکُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْکِتَابِ کُلِّهِ»
اینرا که خداوند فرمود، به علاقه خودم نسبت به حضرت عیسی و حضرت موسی علیهماالسلام فکر کردم و دیدم کاملا صحیح هست؛ اما خاطرات دور و نزدیکم زنده شد و دیدم آنها چنین نیستند و یاد حمایتی که از قرآنسوزی و تکفیری های وهابی می‌کنند افتادم!
به خدا عرض کردم: خدوندا، اما آنها از این دم میزنند که میخواهند با ما دوست باشند!
خداوند فرمود: «آنها به دروغ در مقابل دوربینها این را ادعا می‌کنند، اما در پنهان نقشهها میکشند تا شما زمینگیر شوید و از سعادت شما سخت خشمگین می‌شوند»؛ «وَإِذَا لَقُوکُمْ قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَیکُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَیظِ»
گفتم: ای خدای شهیدان، در مقابل این همه دشمنی چه کنیم؟ آیا در مقابل آنها کوتاه آییم؟!
خدا فرمود: «شما در مسیر حقّ قدم بردارید و بگذارید تا آنها از پیشرفت شما خشمگین باشند و به آنها محکم بگوئید: ای شیاطین آدم نما، از ما و پیشرفت ما عصبانی باشید و از این عصبانیت بمیرید»؛ «قُلْ مُوتُوا بِغَیظِکُمْ»[۲]
ناگهان به یاد کلام شهید بهشتی افتادم که روزگاری ترجمه این آیات را اینگونه بیان فرمود: «ای آمریکا از ما عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر!»
آرام شدم و یقینم بیشتر شد که وظیفه، کوتاه نیامدن در مقابل آن جنایتکاران است چراکه عزّت تنها در دست خدای متعال است.[۳]
---------------------------
پی نوشتها:
[۱] إِنَّا هَدَینَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا؛«الإنسان/۳»
ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس!
[۲] هَا أَنْتُمْ أُولَاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا یحِبُّونَکُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْکِتَابِ کُلِّهِ وَإِذَا لَقُوکُمْ قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَیکُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَیظِ قُلْ مُوتُوا بِغَیظِکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ؛«آل عمران/۱۱۹»
شما کسانی هستید که آنها را دوست می‌دارید؛ اما آنها شما را دوست ندارند! در حالی که شما به همه کتابهای آسمانی ایمان دارید (و آنها به کتاب آسمانی شما ایمان ندارند). هنگامی که شما را ملاقات می‌کنند، (به دروغ) می‌گویند: «ایمان آورده‌ایم!» اما هنگامی که تنها می‌شوند، از شدت خشم بر شما، سر انگشتان خود را به دندان می‌گزند! بگو: «با همین خشمی که دارید بمیرید! خدا از (اسرار) درون سینه‌ها آگاه است.»
[۳] الَّذِینَ یتَّخِذُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ أَیبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِیعًا؛«النساء/۱۳۹»
کسانی که کافران را به جای مؤمنان، دوست خود انتخاب می‌کنند. آیا عزت و آبرو نزد آنان می‌جویند؟ با اینکه همه عزتها از آن خداست؟!
